Rond half 8 worden we wakker en maken ons klaar om richting de brandweerkazerne te gaan in Estero.
Afgelopen jaar zijn wij op de laatste dag de brandweerauto tegen gekomen op het parkeerterrein bij het winkelcentrum. Een hele belevenis voor Tijmen nadat de brandweermannen gedurende een minuut of 20 alles uitgelegd hadden wat er te vertellen was over de auto. We kregen toen een uitnodiging om op de kazerne te komen kijken. Nou zat er geen tijdslimiet aan die uitnodiging dus een jaar later is deze gewoon nog geldig lijkt mij dan.....
Bij de kazerne is het net als gisteren een uitgestorven boel en er is alleen iemand die naast de garage met zijn mobiele telefoon staat te rommelen en hij ziet er nou niet bepaald als een brandweerman uit. Hooguit als een dakloze brandweerman. Toch even gevraagd wat hier de situatie was en hij gaf aan dat langs de highway 41 verderop nog een kazerne staat. Daar dus naartoe en daar was wel iemand aanwezig. Na gevraagd te hebben of wij een kijkje mochten nemen bij de truck nam hij alle tijd om de jongens in de truck te laten zitten. Ze mochten de blusslang vasthouden maar ook aan de alarmbel trekken (die ze hier naast de sirene gebruiken). Frappant was om te vernemen dat hij zich de kennismaking op het parkeerterrein een jaar geleden nog wist te herinneren, de plek én het tijdstip (rond 20.00 's avonds).
Na een kleine 15 minuten zaten we weer in de auto en hadden de jongens weer volop indrukken om te verwerken. Ik ben benieuwd wat meer blijft hangen, een bezoek aan een Disneypark a 100 dollar pp of 15 minuten in een brandweertruck zitten.....
Terug naar het hotel want er lag nog een schone taak op ons te wachten en dat was glijbaantje glijden. Een vermoeiende taak maar ik kan melden dat deze taak naar behoren is volbracht door de jongens. Heerlijk warm weer en geen wolkje aan de lucht. Een perfecte laatste dag. Om 12 uur nog even in de auto gestapt om de lunch te verzorgen met hulp van Panera Bread. Prima broodjes weer.
Hierna nog een paar uurtjes gezwommen waarna wij om 3 uur aftaaiden naar de kamer. Omgekleed en op pad voor ons laatste avondmaal in Florida. Tijmen wil graag opgepikt worden bij de lobby voor, en als Marco de auto haalt komt hij een veel mooiere auto tegen. Dat snapt is meteen!
Het is inmiddels al een soort van traditie geworden dat wij de laatste avond onze klandizie gunnen aan Outback Steakhouse. Absoluut geen straf en ik had nog een vergelijkend warenonderzoek te verrichten. Na tweemaal een Porterhousesteak bij Longhorn Steakhouse gegeten te hebben wilde ik deze ook nog eens proberen bij Outback. Zo gezegd zo gedaan en ik moet zeggen dat ik heerlijk gegeten heb maar de punten gaan deze vakantie toch naar Longhorn........... Niet gedacht dat dat nog eens zou gebeuren. Eerlijk is eerlijk, bij Longhorn was de kwaliteit beter. Het is en blijft een momentopname maar Longhorn heeft er absoluut een fan bij.
Verder hadden wij de Ahi Tuna vooraf (heerlijk) en Marike nam een Filet Mignon met daarbij de Blue cheese pecan chopped salad. De jongens sloten geheel in stijl af. U raadt het al, frietjes...... De eerste twee maanden geen friet meer in huize van Mourik! Alleen nog fruit en groenten voor de heren.
Terug naar het Hyatt om nog een ijsje te halen. De jongens hadden een tegoedbon gekregen vanwege het aaien van de hotelhonden. Hotelhonden zegt u? Inderdaad, dit fantastische hotel heeft in de lobby twee Newfoundlanders van circa 65 kilo elk rondlopen. Eigenlijk moet ik zeggen liggen want ik heb ze niet heel veel zien bewegen.
De eigenaresse is aangenomen om elke ochtend met haar honden in de lobby plaats te nemen en de gasten te entertainen. Ze gaat ermee wandelen, vaart met de boot mee naar het strand, gewoon lekker beetje met de honden op pad en er nog voor betaald worde ook! What a job! En wat een schitterend initiatief! Al helemaal voor kinderen. Het eerste wat de jongens de afgelopen dagen roepen als ze wakker werden was of we niet meteen even beneden bij Hoss en Honey Bear konden gaan kijken. En het meest bizarre is dat Luuck voorop loopt. Dit terwijl hij enkele weken geleden nog bij het zien van een chihuahua met zijn hoofd tegen het plafond vloog. Niet alleen vermakelijk maar heeft dus ook op een therapeutische werking.
Het gaat een emotioneel afscheid worden morgenmiddag.....
Wat een fantastisch hotel is dit toch. Ik kan het iedereen aanraden om hier een paar nachten te verblijven en al helemaal als je dit hotel via priceline kan boeken. Mooie kamers, fantastische bedden, schitterende zwembaden en een fantastische service vanaf het moment dat je uit je auto stapt tot het moment dat je vertrekt. Iedereen even vriendelijk en terwijl je duidelijk kan zien dat dit hotel veel congressen, seminars en andere bijeenkomsten organiseert voor tientallen of zelfs honderden gasten (3 tijdens ons verblijf) is er ook enorm veel aandacht voor de kinderen. Dit in allerlei vormen, denk aan de honden, maar ook entertainment en de algehele reactie op hun aanwezigheid. Daar kan het gemiddelde Europese hotel nog van leren.
Tsja, en dan morgen, nog even een uurtje zwemmen, koffers inpakken en kilo's verdelen, uitchecken, auto afgooien bij Alamo (heerlijke auto die Equinox) en 9 uur terug in die kist. Niet iets waar we naar uit kijken maar ook dat hoort bij het fantastische Florida en het werkende leven wacht ook weer.
Waarschijnlijk volgt er nu geen reisverslag meer. We hebben gezien dat er veel mensen hebben meegelezen. We vinden het leuk om dat te zien en we hopen dat er wellicht ook leuke tips voor anderen in ons verslag zaten. Ook iedereen die een reactie heeft achtergelaten, hetzij op Facebook of op een andere manier, hartelijk dank daarvoor!
Wij zullen nu eerst thuis moeten gaan afkicken, maar we weten inmiddels dat we verslaafd zijn....
Florida 2014...???
